Ψαλμός 2

1Γιατί στα έθνη ταραχή κι οι λαοί ματαιότητες σιγανοψιθυρίζουν; 2Της γης οι βασιλιάδες συσπειρώθηκαν κι οι άρχοντες μαζεύτηκαν ενάντια στον Κύριο, στον εκλεκτό του ενάντια, και σκέφτονται: (Διάψαλμα) 3«Ας σπάσουμε τα δεσμά τους, τις αλυσίδες τους ας τις αποτινάξουμε». 4Θ’ αναγελάσει εκείνος που ’χει στους ουρανούς το θρόνο του· θα τους χλευάσει ο Κύριος! 5Θα τους μιλήσει τότε οργισμένος, με το θυμό του θα τους συνταράξει: 6«Εγώ» –θα πει– «έχρισα στη Σιών το βασιλιά μου, στο άγιο μου βουνό». 7Διακηρύττω εκείνο που ο Κύριος αποφάσισε.Διακηρύττω... αποφάσισε. Ο Ψαλμός αυτός πιθανώς απαγγελλόταν κατά την ενθρόνιση του βασιλιά. Στο στ. 7 αρχίζει να μιλάει ο ίδιος ο βασιλιάς. Μου είπε: «Γιος μου είσ’ εσύ· σήμερα εγώ σε γέννησα.Γιος μου... γέννησα. Νομική ορολογία στη διαδικασία της υιοθεσίας στους αρχαίους Εβραίους. 8Ζήτα μου και θα σου χαρίσω όλους τους λαούς, στην κατοχή σου θα ’ναι ως και τα πέρατα της γης. 9Με σιδερένιο χέρι θα τους κυβερνήσεις, θα τους συντρίψεις σαν να ’ταν καμωμένοι από πηλό». 10Τώρα, λοιπόν, συνετιστείτε, βασιλιάδες· του κόσμου κυβερνήτες διδαχτείτε. 11Τον Κύριο με φόβο υπηρετήστε και με τρόμο γιορτάστε γι’ αυτόν. 12Αποδώστε στο γιο του την τιμή που του αξίζει· αλλιώς θα οργιστεί και θα χαθείτε απ’ της ζωής το δρόμο, γιατί ο θυμός του θα ξεσπάσει. Μακάριοι όσοι προσφεύγουνε σ’ αυτόν!